-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 1533
مدح و مناجات با حضرت علی علیه‌السلام
جز در فضای سجده و سر، پر نداشتی یكـبـار هم به بـالـش پر، سـر نـداشتی آری! تو در مـقـام فـنـا نیـز از خودت جــز انـتـظـار فـتـح مـكــرر نـداشـتـی مشـتـاق یــاری انـد تو را آسـمـانـیـان بــاور نـمـی كـنیم كه یــاور نـداشـتـی با من بگو كـدام فـرشـتـه طلـوع كـرد كز بـاده اش هر آیـنـه سـاغـر نداشتی با من بگـو كـدام پیـمـبـر كتاب داشت یا خواند حـكـمـتی و تو از بر نداشتی! طوری گرفت هُرم تو دست عقـیل را انـگــار غـیــر عــدل بـرادر نـداشـتی آن شب كـنـار سـفـرۀ افـطـارِ دخترت جـز شـوق لحـظـه‌هـای مقـدر نداشتی ای زخـمـی تـبـار نـمـك نـاشـنـاس ها غیر از نمك ز سفره چرا؛بـر نـداشتی ای دل خجل مباش كه ابیات درخوری در مـدح آن حـقـیـقـت بـرتـر نـداشـتی تو پی به راز سورۀ كـوثــر نبرده ای تـو غــیـر چـنـد واژۀ ابـتـر نـداشـتــی
: امتیاز
|
 |
 |
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
نظر به بندگان اگر، ز مرحمت خـدا کند قسم به ذات کبریا، ز یُمن مرتضی کند خدا چو هست رهنمون، مگو دگر چرا و چون که اوکند هرآن چه را که حکمت اقتضا کند ز قـدرت یَـدُ الـلَّـهی، کـسـی نـدارد آگـهـی وسیله‌اش بُود علی، خدا هر آن چه را کـند به جنگ بدر ونهروان،علیست یِکّه قهرمان نـگـر که دست حق عیــان، قتال اشقـیا کند به روی دوش مصطفی،نهد چو پای مرتضی نگر به بت شکستنش، که درجهان صدا کند به رزم خندق و اُحُد، به قتل عَمْرو عَـبْدُوُد خدا به دستِ دست خود، لوای حق به پاکند چو افضل ازعبادتِ خلایق است، ضربتش عـلـی تواند این عـمـل، شفـیع ما‌سِـوی کند به پیشگاه کردگار، ز بس که دارد اعتـبار دُیـون جـمـله بـنـدگـان، تـوانـد او ادا کـنــد نـماز بی ولای او، عـبـادتی ست بی‌وضـو به منکر عـلــی بگو، نـماز خود قـضا کـند هر آن که نیست مایلش، جفا نموده با دلش بگو دل مریض خود، به عشق او شفا کند علیست آن که تا سحر، سرشک ریزد از بصر پـیِ سـعـادت بشر، ز سـوز دل دعـا کـند عـلــی انیـس عـاشقان، عـلی پـناه بی‌کسان علی امیر‌مـؤمنان، که مـدح او خــدا کـنـد پس از شهادت نبی، که را سِزَد به جزعلی که تا به حشر آدمی، به کــارش اقتدا کند قـسیم نـار و جـنـتّـش، تــرازوی محـبّـتـش که مؤمنان خویش را، ز کافران جـدا کند گهی به مسند قضا، گهی به صحنۀ غزا گهی بجای مصطفی،که جان خود فدا کند علیست فرد و بی‌نظیر، علی مجیر و دستگیر که نام دل‌گـشای او، گره ز کار وا کند ز کار قهرمانیش، پر است زنـدگانیش نگـین پادشاهیش، به سائـلـی عـطا کند امیر کشور عرب، ثنا کنان، دعا به لب برد طعام نیمه شب، عطا به بی‌نوا کند ز کوی شاه اولیا، که مهر اوست کیمیا کجا روی، بـیا بـیا، که دردها دوا کـند کنیم چونکه های و‌هو، به پیشگاه لطف هو خدا نظر کند به او، علی نظر به ما کند دل عـلی گداخـته، که با زمانه سـاخته امـام ناشـناخـته، ز خـلـق شکـوه‌ها کند زقبر بنت مصطفی، کجا رودعلی، کجا؟! که نیست یار آشنا، دلش ز غم رها کند سرشک بردوعین او، ز اشک زینبین او که گریه بر حسین او، به یاد کربلا کند علی غریب و خون جگر، ز هجر یار نوحه‌گر کـنار آن جـدار و در، اقـامۀ عــزا کند )حسان) بگیر دامنش، قسم به حقّ محسنش گره گـشای انـبـیا، حـوائـجـت روا کند
: امتیاز
|
 |
|
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
باز مـرا ســوی لبِ خُــم کـشـیـد قصه ی دریا به تـلاطـم کـشـیــد آمـد و طـوفـــان مـن آغــاز شـد بـــاز دری رو به دلــم بــاز شـد ســاقـی افــلاک! ســلامٌ علـیک! ای پــدر خــاک! ســلامٌ عـلیک! دست تو را عشق که بالا گـرفت دست تو نه دست خـدا را گـرفت روح امین پـیـش تو پَـر باز کرد با تو محـمـد سخـن آغــاز کــرد نــوح شـده غــرق تو ای نـاخـدا کـشـتــی او را بـرســان تـا خــدا قـطـره تو را دیده و دریـا شــده خــاک ضعـیف از تو تـوانـا شده بَـه! بِـه تـو؛ تـیـغ بـلاجــوی تــو شـیـری و شیران همه آهـوی تو کــار هــزار آیـت اعـظــم کـنـی گوشه ی ابرو تو اگر خَــم کـنی ای خط تو صیف تو بی خاتـمـه جـلــوۀ ظـاهــر شــدۀ فــاطــمــه اول و آخــر سـر یک مــوی تـو ظاهــر و باطن تو و بـانـوی تـو کشتی خلقـت به هـدف می رسـد تا که به ایــوان نـجـف می رسـد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
غیرازین در،خواهش احسان نمی‌آید به کار التماس از دست این‌وآن نمی‌آید به کار اهل تعارف نیستم جان قابل تعارف نبود محضرمعشوق حتی جان نمی‌آید به کار یا که کشکول گدایی یا وبال گردن است گر نباشد دست بردامان نمی‌آید به کار بی‌سروسامان شدن سیر وسلوک عاشق است طالب دل را سر وسامان نمی‌آید به کار خلوت یک کنج یوسف راعزیزمصرکرد بی‌گناهان را چرا زندان نمی‌آید به کار کار؛کارپنجه مشـگـل‌گـشای مرتضاست این گره طوری ست که دندان نمی‌آید به کار کوفه هم ویرانه بود اول؛علی آباد کرد چه کسی گفته دل ویران نمی‌آید به کار ******************** در میان بی‌قراری‌ها قرار آمد به دست روزى راز و نیاز ازحال زار آمد به دست روزهجران می‌کشیم و شب تقاضا میشویم ازخروش عاشقان لیل و نهارآمد به دست نـیـسـتـم گرچه کـلـیـم‌الله اما در نـجـف فرصت گفتاربا پروردگار آمد به دست هرچه را بخشید می‌ریزم به‌پای فاطمه خرج یارش میکنم هرچه زیارآمد به دست خار را با مهر تو چیدیم گل برداشت شد گل بدون مهرتوچیدیم خار آمد به دست ******************** گاه شد مظهر خدا وگاه شد مظهر علی من علی را در خدا دیدم خدا را در علی روزاول ازخودش یک نورواحد خلق کرد نیم آن شد مصطفی و نیمۀ دیگر علی این سر قرآن علی وآن سر قرآن علی حق کتابی را فرستاده ست سرتاسرعلی می‌نویسم ازازل ظاهرعلی باطن علی می‌نویسم تا ابـد اول عـلـی آخـر علی ظاهرش این بود در معراج، الله ورسول بـود امـا بـاطـنـاً، الله، پـیـغـمبر، علی یا ابـا آدم! ابا شـبـّر! ابا زینب! عـلی! همسر زهرا على، داماد پیغمبر عـلی شهریار و شهسوار و بنده پـروردگـار حضرت دُل دُل سوار وخواجه قنبرعلی انبیا دست تـوسـل بر عـبـایش داشـتـند انـبـیـا هـرچـنـد بـالایـنـد بالاتــر عـلی ******************** سفره مولاست گرپهن است هرجاسفره‌ای عرش هم باشیم اگرهستیم مهمان نجف آرزوی دیــدن جـنـت نکردم هیچ‌وقت من خوشم با دیدن ریگ بیـابـان نجف نیست مدیون کسی الا عـلـی و فاطمه هرکسی که رفت زیر دین ایوان نجف به قـنــوت ما نمی‌آید عـقـیـق هیـچ جا می‌خرم انگشتر از ملک سلیمان نجف ما سر وجانی بدهکار بتول و حیدریم سربه قربان مدینه جان به قربان نجف رزق آب‌ونان ما دست حسین است وعلی سال‌ها خوردیم آب کـربـلا نــان نجف نیـمـه مــاه رجـب از راه دارد می‌رسد کربلای ما چه شد دستم به دامان نجف
: امتیاز
|
 |
|
مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
به پیر خرد پیشه یی دوش گرفتم سـوالی در انـدیـشـه ی مـا نـشـیند اگر پـاسخ پـرسش من نـگـو ئــی دل بـی قــرار مـن از پـا نـشـیـنـد علی از چه رو خاکی آمد ولیکن به چـرخ چـهــارم مسیـحـا نشیند؟ کجا حق تـعالی پـسـنـدد که مـولا بـپـایـیـن و عـیـسی به بالا نشیند؟ کجا در خور اوست دنیا؟ که باید فـراتـر زعـرش مُـعـلّـی نـشـیـنـد بگفتا چه کم گردد از مرغ قـدسی اگـر بـر سـر بــام دنـیـا نــشـیـنـد به مهر فـلـک بین چسان پرتو او بر وی خس و خار و خارا نشیند ز قـدر عـلـی ذره ای کـم نگـردد مـسـیـح ار که در آسـمانها نشیند که جای گهر نیست جز قعر دریا ولی مـوج بر روی دریـا نـشـیـند
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
شمع سان شعله ورم از دل پر آذر خویش بعد از این دست من و دامن چشم تر خویش دامنم پـر بود از اشـک بـگـو تا نـکـشـد آسمان بر رخ من دامن پر اختر خویش اشک را در صدف دیـده ازان پروردم که نثار قـدم دوست کـنـم گـوهر خویش فارغ از مهر و مه واختر چرخم که چو شمع پرتو افشان شده ام از دل روشنگر خویش عـنـدلیت چـمـن عشـقـم و در کنـج قفس سرخود میکشم از درد به زیر پرخویش بس که در خواب گل روی تو را میبینم بوی گل میشنوم هر سحر از بستر خویش یا علی گر که به کوی تو مرا راهی نیست نـامـیـدم مکـن از خـاک در قنبر خویش چـون ز مدح تـو پیـاپـی زده ام دم شاید که مرا جـام پـیاپی دهی از کوثر خویش سوخت پروانه و گفت این سخن نغز به شمع که به یک شعله توان سوخت ز پا تا سر خویش
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
تـافت آن جلوه که نـور ازلـش نامیدند پـرتـو نــورِ حـقِ لـم یـزلـش نـامیـدنـد از نـهـانخانه غـیبی به شبستان شهـود پـرتـوی تـافـت که نـور ازلـش نامیدند خـامـه صنع به سرلوحه دیوان وجود مطلعی ساخت که بیت الغزلش نامیدند دست نقّـاش ازل طُرفه جمالی آراست که به تـأیـیـد خـرد بی مَثـلش نـامـیدند بحرهستی چو جزاین گوهر یکدانه نداشت زمـره اهـل نـظـر بی بـدلـش نـامیـدند هرچه آموخت ز احمد همه را بست به کار زین جهت بود که مـرد عملش نامیدند با ولای عـلـی از باد حـوادث مهراس کاین بـنـا بود اگـر بی خـلـلـش نامیدند پِه دَرِ خلـق سـتـمدیـده، ابـوالایـتـامـش در دل مـعـرکـه پیـک اجـلـش نامیـدند همّت بت شکن او کمر شرک شکست دشـمـن لات و عـدوی هُـبَـلـش نامیدند کور چشمی که جدا دید علی را از حق سـاکـنـان حـرمِ دل، حِـوَلـش نـامـیـدند آن که از سیر کتُب درس ولایش نگرفت اهل تحـقـیـق ز بَـلْـهُـم اَضـلـش نامیدند طبع «پروانه» سحرگه به سر انگشت هنر غزلی ساخت که ضرب المثلش نامیدند
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام جواد علیه‌السلام
در آسـمـانـها محـفـل شـادی به پــا شد که جـشـن میلاد جـواد بن الــرضا شد آمد به دنیا ، محبوب دلـها جان و جهان و،هستی بابا این گل گل زیبای فردوس برین است عـیـدی ما دست امـام هـشـتـمین است بادا مبارک مقدم فرزند زهرا ********************** بـاشـد قـسـم بر شـادی دلـهـای عـاشـق او واسطه بر رحـمـت حـق بر خـلایق خیرالعباد است،باب المراد است ما سائلیم و، او هم جواد است مــا ذرّه ای در آسـمـان کــاظـمـیـنـیــم مــا ســائــلان آســتــان کــاظـمـیـنـیــم بادا مبارک مقدم فرزند زهرا ****** بایـد گـرفـتــاران این عـالـم بـیـایــیـنـد بـر درگـه ایـن خـانــواده رو نـمـایـنـد درعرش لطف و،رحمت مقیمند اینان جوادند ، اینان کریمند خلق دو عالم رعیت و ایـنـان امـیرنـد دستـانِ هر افـتـاده از پـا را بـگـیـرنـد بادا مبارک مقدم فرزند زهرا
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام جواد علیه‌السلام
ای گـل؛ گلشن ؛ حضرت زهرا جواد سَرورِ، عـالمین؛ کـعـبـۀ دلـهـا جــواد مهر تو،عشق تو، جلوه در آب وگل است جشن میلاد تو، جشن پرواز دل است سیدی؛ سیدی؛ سیـدی ابن الـرضا (3) چون که تو آمدی ای عزیز مـرتضی از شعف غنچه زد یاس لبخـند رضـا بر امام رئوف جان و جانـان بوده ای روی دستان او همچو قرآن بـوده ای سیدی؛ سیدی؛ سیـدی ابن الـرضا (3) قـدری از لطـف تو بی کـرانِ آسمان در طـواف تـوانـد سـاکــنـان آسـمـان ای کریم،ای جواد،ای همیشه چاره ساز ما گـدایـیـم و تو حضرت بـنـده نـواز سیدی؛ سیدی؛ سیـدی ابن الـرضا (3) کن عنایت به ما یک برات کـاظمین حقّ شش ماهۀ یوسف زهـرا حسیـن آنکه رویش بُوَد نور مهر و ماه عشـق آنکه در کربلا گشته پـیر راه عـشق سیدی؛ سیدی؛ سیـدی ابن الـرضا (3)
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام جواد علیه‌السلام
خـنـده بر روی لـب اهـلِ ولا مبــارکه جشنِ میــلاد جـواد بنُ الـرضا مبارکه این خجسته جـشنِ میلاد تـهـنیت بـاد تـهـنیت بـاد ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا(3) ******************************** دیـدۀ عشّاق ِ آل مصطفی گـردیـده تـر چونکه در ماهِ رجب ماهِ رضا شد جلوه گر این خجسته جـشنِ میلاد تـهـنیت بـاد تـهـنیت بـاد ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا(3) ******************************** ای محبین با نوای یا رضا و یا حسین وعدۀ دلدـادگان هم کـربلا هم کاظمین این خجسته جـشنِ میلاد تـهـنیت بـاد تـهـنیت بـاد ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا(3) ******************************** هر چه گویم از مقامات و کراماتش کم است تاری ازقُنداقه اش حبل المتین عالَم است این خجسته جـشنِ میلاد تـهـنیت بـاد تـهـنیت بـاد ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا(3) ******************************** سائل و محـتـاج لطف او همه دنیـا بُوَد رزق کلّ معتکف ها دست این آقا بُـوَد این خجسته جـشنِ میلاد تـهـنیت بـاد تـهـنیت بـاد ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا(3)
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
بر آن شـدیم بـاز كه دلـبـر بــیاوریم در آسـمـان، سـتـارۀ دیـگر بـیـاوریم باید دوبـاره نخـل ولا را ثـمر دهـیم یعـنی به باغ عـشق صنوبر بـیاوریم خورشید روی دیگری از نسل یاس ها مـهـتـابی از تـبـار پـیـمـبـر بـیـاوریم ای جـبرئیل مـژده بده بر رضایمان بـایـد بـرای پَــر زدنش پَـر بـیـاوریم تا چـشم های ابـتـريان كـورتـر شـود بـایـد دوبـاره سـوره كـوثـر بیـاوریم این طفل باب رحمت وباب مراد ماست از اهل بیت ماست همانا جواد ماست دســـتان ابـرها سـبـد گـاهـــواره اش پَر می كشند حور و ملك با اشاره اش دنیا ترانه خوان قـدومش غزل غزل جنّت قصیده ای ست زیك استعاره اش ازعرش تازمین همه صف بسته منتظر دل بیـقرار مانده به شوق نظـاره اش در لا به لای بـال سـپـید فـرشـتگـان خورشید دیگری ست رخ ماهپاره اش غرق ستاره می كند آغوش عشق را وقـتی رسـیـده با قـدم پُـر سـتاره اش با خنده اش گل از گل بابا شكفته است بر روی دست مادرش آرام خفته است وقتی كه آمدی تو، باران نزول كرد از فرط شوق بر تنمان جان نزول كرد جبریل بهـر تهـنیـت از نزد كردگار همراه خیل حوری و قلمان نزول كرد گـویـا دوبــاره مـثل تــمـام كـریـم ها كاملـترین كرامت انـسان نزول كرد در لـیـلـه های قـدر خـدا دفعــه نـهـم قرآن دوباره بر روی قرآن نزول كرد ای یوسف رضا كـه به بازار حُسن تو نرخ فروش یوسف كنعان نزول كرد ای آسـمـان جـود بـبـاران كـرامتـت در خـرمـن وجـود ببـاران كـرامتت تو كوثر آمدی و ز كـوثر چكـیده ای در ظـلـمت هـمـیشـۀ دنـیا سـپـیده ای تو اولین ولی خـدایی كه ایـن چـنین در سن كـودكی به امـامت رسیده ای مأمون و پور اكثم به نزد تو عاجزند با تـیغ عـلـم گـردنشان را بُـریـده ای تو آن نـسیـم سبـز در اوج طـراوتی كه در كـویـر مـرده دل ها وزیـده ای ما در مـسـیـر پـرتو بـاب المـرادیت تو در جـوار جـد خـودت آرمـیده ای مرده است هر كسی نرود زیر دین تو جان های ما فـدای تـو و كاظمین تو پروردگارمان كه تو را آفریده است ما را اسـیر دست شـما آفـریده است قبل ازازل كه وصلۀ جود شما شدیم مـا را به خاطر تو گدا آفریده اسـت یعنی به جز شما به كسی رو نمی زنیم وقـتی جـواد ابن رضـا آفـریده است یعنی تویی كه نقـطه عـطف كرامتـی خالـق بـرای جـود خدا آفریـده است بـا هـدیـه اش بـرای امـام رئـوفـمـان بـابی برای حـاجـت مـا آفریده است با نـام تو هـر آیـنـه دلــشاد مـی شود هر كس دخیل بنجره فـولاد می شود
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام جواد علیه‌السلام
بــاده را تـا آخـرش ســر مـی کـشـم آســمــانـی مـی شــوم پــر مـی کـشـم همچو مِی می خـواستم یک دل شوم بـا اجـازه، گـر شـود، دعــبـل شـوم او پــدر را مـی سـتـایــد مـن پـســر او زجان گفت است من هم از جگر لـیـک شـعــر مــا کــجـا آقــا کــجـا ذکـر افـلاک اسـت مـا اُحـصـی ثـنـا مـا کـجـا و بــاده هـــای ســلـسـبـیـل دسـت مـا کـوتـاه خـرمـا بــر نـخـیل ســائــلـی بــودم کـه تــو ره دادی ام مـن مـریــض عـشـق، مـادرزادی ام لـکـنـتـم را رفــع کـن در ایـن رسـا بـاز می گــویـم کـه لا اُحـصـی ثــنـا ای تـو آقــا زادۀ خـورشـیـد طــوس روح وجان حضرت شمس الشموس گوشــه ای ز آب لـبت نـهــر رجـب حـوض کـوثـر! سـیـد عـالـی نـسـب! الـسـلام ای حـضـرت بـاب الـمـراد بــاب حــاجــات تـــمــام ایــن بــلاد یـا رئـوف بـن رئــوف بـن رئــوف یـا کـریـم و یا جــواد و یـا عـطـوف ای بـه گـهـواره مــسـیـحـا را امــام ای مـسـیـح بـن مـســیـحــا! الـســلام بـی سبـب لـیـلا به تو مجـنـون نـشد بـی سـبب روی تو گـنـدم گـون نـشـد الـتـمـاس چــشـم چـشـــمـه ســارهـا بــــرکـت و روزی گــنـــدم زارهــا سـفـره های نـان به زیر دین توست رنگ گندم ها از این رو عین توست بـرکت از مـیــلاد تـو لـبــریـز شـد عشق لایـزرع چه حـاصل خـیز شد دل بـه یک لحـظه شـود تـسـلـیم تو امر کن تا جـــان شـود تـقــدیــم تــو پیـشـکـش بر غـمـزه، سـر آورده ام زخــم مـی خـواهــم، جـگــر آورده اام زخــم تـو کــار مــسـیـحـا مـی کـنـد زخـــــم تـــــو دردم مـداوا مـی کـنـد الـســـلام ای درد و درمــان رضــا الــســـلام ای وصــلــۀ جــان رضـا بوسـه بر کفـش تو زد یک پیر مرد می گـرفـت از روی نـعـلـین تو گرد گرد کفشت خاک یا اینکه زر است سـرمـۀ چـشـم عــلـی جـعـفـر اسـت دسـت خـط آمـد بـرای تو ز طـوس نـامـه را بـر دیـده بـگـذار و بـبـوس نـامه شرح غـصـۀ هـجـران توست شـرح دلـتـنـگـی بـابـا جـان تـوسـت مــیــوۀ قـلـب پــدر عــمـرت بـلـنـد سـر سلامـت باشی از شـر و گـزنـد شـد دلـم تنـگ و ز دوری تو چاک یـا جــواد بـن عــلـی روحــی فـداک کـاش بابـای تو در آن حـجـره بـود زهـر بـود و جـسم تو زرد و کـبـود یـک کـبـوتر پر شـکـسته در قـفـس سـخـت تــا کــام تـو مـی آمـد نــفـس بین حجره بال و پر می خورد زخم تـشـنه بودی و جگر می خورد زخـم قـلـب بـابـای خـراسـانـی شـکـسـت دیـده ات را دسـت زهـرا تا که بـست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
آن شـب مـدیــنـه تـشـنـۀ آب بـقـا بـود چـشم انـتـظـار ساغـر قـالـوا بـلی بود آن شب شـقـایق قصد کوی یار می کرد از خواب غـفلت لاله را بیدار می کرد آن شب سحرشعر گل مهتاب می خواند از جلـوۀ خـورشید عـالمتاب می خواند آن شب فضا آکنده از شور و طرب بود بین مـلائک صحبت از ماه رجب بود آن شب عروس فاطمه ازدل دعا کرد درمــان دردش را تــمـنا از خـدا کرد آن شب رضا درخط تسلیم ورضا بود در خـط تسلـیم خـدا، لطــف خـدا بود آن شــب منادی دادِ عدل و داد می زد بـیـن زمـین و آســمـان فـریـاد مـی زد کـای اهل عـالم مقـصد و مقـصود آمد در کان هستی هر چه بود از جود آمد آئــیـنــۀ ایــــزد نــمــا آمــد بـه دنــیــا یـعـنی جـواد بـن الـرضـا آمـد به دنـیا از بـهــر دیــدارش ز جــنّـت آدم آمـد نـوح نــبـی از بــهـر خـیـر مـقـدم آمد آمــد به دنــیا اســـوۀ یـکـتـا پــرسـتـی بعـد از رضـا آئـیـنه دار مـلک هـستی او اخــتـر تـابـان چـرخ آبـنـوس است مرآت حقّ و زادۀ شمس الشموس است از جـانب او گـر حـدیـثـی قـال گـردد یحیی بن اکـثـم در جوابش لال گـردد حـاتم اگـر جـود و سـخـایش را بـبـیند بـهـر گـدایـی بر سـر راهـش نـشـیـنـد گـوی سـبق از روضۀ مـیـنـو بـگـیرد گـر کشتی اش در ساحـلی پهـلو بگیرد بـود و نـبـود عـالـم از بود جواد است شعرمن «ژولیده» از جود جواد است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
یکـبار دگـر غـنـچه دل وا شده امشب بـاغ دل مـا بـاز مـصـفّـا شـده امـشب گلزار پُر از نور ولا رشک بهشت است چون آیـنـه ها غرق تماشـا شده امشب در گـلـشـن نـورانـی و جـاویـد ولایت یک غنچه گل یاس شکوفا شده امشب در موسم بشکـفتن این گل به سماوات جشن طرب و عـشق مهیا شده امشب آمد خبر از عرش که میلاد جواد است این زمـزمه در عـالم بالا شـده امشب او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است جـمعـند مـلائک همه در کـوی مدیـنه گـشـتـنـد تـمـاشـاگـر مـیـنـوی مـدیـنـه از فـیـض قــــدوم گل گـلـزار امـامت پـیـچـیـــد در آفـاق هـیـاهـوی مـدیـنـه هـمـراه نـسـیم سحری ای دل عـاشق! آیـد بـه مـشـام دل مــا بـــوی مـدیـنـه تا شاد شود شمس شمــوس از قـدم او از عـرش نظـر کرد خـدا سوی مدینه با عرش نـشینان خـدا زمزمه سر کن گـر شد دل تـو بـاز پـرسـتـوی مـدینه او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است بر قـبـله گه عـشـق خـدا کـرد عـنایت حق کوثر خود را به رضا کرد عنایت این کوثر جوشان و صفا بخش امامت بر گـلـشن اســلام صـفا کـرد عـنایت این سـاقی تـوحـیـد ز صهـبای ولایت بـر تـشـنـه لـبـان آب بـقـا کرد عنایت در سن طفولیت خود با دم جان بخش بر کـور به گهـواره شـفـا کرد عنایت این چـشمۀ جـوشان کرامت گهر ناب تنـها نه به شـاه و به گـدا کرد عنایت او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است او جلوه ای از آینۀ غیب و شهود است او پرتوی از مهر دل آرای وجود است هم سـاحـل امـید بـود ای دل مسکـین! هم بحر عطا و کرم و گوهر جود است نامش همـه جا مایۀ تسکین دل ماست مهرش به خدا تا به خدا بال صعود است کـارش همـه شب تا به سحرگاه تجلی در گلشن سجاده قیام است و سجود است در موکب این گل همۀ عرش "وفائی" ذکر لب شان نغمه سرائی و سرود است او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام جواد علیه‌السلام
ای آمد و رفت دل ما سـمت تو رایـج ما حاجت محـضیم و شما باب حوائج مـا آمـده ایـم از کـرمـت بـال بگـیـریـم این قـصـۀ دل را هـمه دنـبال بگیـریم تا در طمع و بخل و حسد گیر نیفـتیـم روزی بنما آن چه که گفـتیم و نگـفتیم بخـشیدی و دسـتم تو بـهانه که نـدادی هر کـار کـنی آخـرش آقـا تو جـوادی حالا تو و این دست دل ما که درازاست درب حرم ازلطف به روی همه بازاست بـایـد ز در خـانـۀ تـو رزق بـگـیـریـم خوشحال از آنـیم که ما قـشـر فـقـیریم افتاده به پایت دل وبر فیض توبند است هرگز نخـورد آب زمینی که بلند است ای کاش که در ساحل تان موج بگیریم یک جرعه بنوشیم و فقط اوج بگیریم تا حـال و هـوای حـرمـت باز بـیـائـیم با پـا که نـشـد، با پــر پـرواز بـیـائـیم این شعرلبالب همه اش شرح فراق است این ماه رجب یکسره صحبت ز عراق است حالا که دو دستم به ضریحت نرسیده میـلـم طـرف پــنـجـره فـولاد کـشـیـده پابوس رضا زائرو پابوس توهم هست در طوس رضا جلوۀ ملموس توهم هست بـاید در آن خـانـه نفـس چـاق نـمـائـیم در بـاب جـواد حـرم اطـراق نـمـائـیـم یک شعبه درایران زده ای جود بگیریم تا اذن دخـولـی، ز شـما زود بگـیـریم ظـرفی بـدهی تا پـدرت پُر کنـد آن را انـدیـشـۀ ما خـوب تـفـکّـر کـنـد آن را ما نـذر شما روضـۀ مـاهـانـه گـرفـتیم از لطـف و عـنایات شما خانه گرفـتیم ای کاش به بالا بـرسم، کـج نروم من حیف است تو آقای منی حج نروم من شـاید بـشود گـفت که شـاهـانه گـدائـیم بـیـمـه شـدۀ حـرز جـواد بن رضـائـیم بـیـتی بـده از گریـه مـعـطّـر شـود آقا این طـبـع بـرایـم نـکـنـد شـرّ شـود آقا ای طـبع مرا سـمت مـدیـنـه بکـشـانید ابـیات مـرا مـحـضر زهـرا بـرسـانـید از کودکی ت گـریه کن فـاطـمه بـودی در کوچه ای ازشهر که درزمزمه بودی دستت به دل خاک چونان تیشه فرورفت چشمان ملیح تو در اندیـشه فـرو رفت وقتی پدرت آمد و این گونه تو را دید از عـلّت اندیـشـۀ پُـر حُزن تو پـُرسید گـفتید: مراعات زن و کوچه نـکردند! با مـادر ما حضرت زهرا چه نکردند ما اشک ز چشمان پُر از فیض تو داریم ای کـاش که تا آخـر این عـمر بباریم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام جواد علیه‌السلام
ای بـاب حـاجـت همه ای قـبـلـۀ مراد نـور الـهُـدی، ولیِّ خـدا، سـیـد العِـبـاد خـیـرالامـم، محـیـط کـرم، آسمان جود ابن الـرضـا امام نهـم، حضرت جـواد باب عـطا و مـظهـر جـود خـدا تـویی مولا تـویی، امـام تویی، مـقـتـدا تویی قـرآن بُوَد ز مدح و ثــنای تو شـمّه ای جز مهرتوبه گردن ما نیست ضمّه ای بحر سه گوهری گهر هشت بحر نور کـل ائـمــه را تـــو جــــواد الائـمـه ای روح رضا، روان رضا، در وجود توست تا روز حشر جود اگر هست جود توست دشمن خجل ز لطف و عطا و کرامتت از کـودکـی بـه عـالـم خـلـقت امـامتت از ماه عارضت شـده شـرمنـده آفتاب دل بـرده از امـام رضـا ســرو قـامتت آئــیـنــۀ جــلال و جــمــال مـحـمــدی مـجــمـوعـۀ تـمـام کـمــال مـحــمــدی نامت ز کـار خـلـق گـره باز می کـنـد عـلمت به سـن کـودکی اعـجاز می کند مأمون چو پی به قدروجلال تومی برد روحش ز تن برون شده پرواز می کند برگرد شمع روی تو پـروانه می شود در حـیـرت کـمال تو دیـوانه مـی شود علم تو را احاطه به ملک دوعالم است ظرف وجود پیش عنایات تو کم است با آن هـمـه جواب مسائـل که می دهی لال از جـواب مسئله ات ابن اکثم است در کـودکـی به سـیـنه عـلوم پیـمـبرت زانـو زدند کـل فـقـیهـان به محضرت وقتی که دست جود تو بخـشندگی کند بـاید کـرم به خـاک درت بـنـدگی کـند مظلوم چون تو کیست کزآغاز زندگی بـا دخـت قـاتـل پــدرش زنـدگـی کـنـد یک عـمـر بود تلـخ ترین زندگـانی ت تا آنکه کُـشت یار به فـصل جـوانی ت هر گه تو را به چهرۀ مأمون نظاره شد بر غربت پـدر، جـگرت پاره پاره شد روزی که عقد بست به تودخت خویش را سر تا به پات شعلـه ز داغ دوباره شد پیوسته حبس بود به دل سـوز و آه تو دردا که گشت خانـۀ تـو قـتـلـگـاه تو پیوسته بود سوز درون، شمع محفلت با تو چه می گـذشت خـدا دانـد و دلـت دندان نهاده روی جگر ســال ها بسی تا دخـت قـاتـل پـدرت گـشـت قـاتـلـت هر تیر غم که داشت قضا بر دل تو دوخت از بس که سوختی جگر زهر بر تو سوخت یار تو مار گشت و به جانت امان نداد یک لحظه روی خوش به تومولا نشان نداد بعد از حسین هیچ امامی به وقت مرگ مثـل تو ای ولـی خـدا تـشـنه جان نداد از شعله های سوز درون سوخت حاصلت بگریست بر غـریـبی تو چشم قـاتلت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
شادی كل عـباد اسـت عباد است عـباد فتح ابـواب مراد است مراد است مراد شادی و شورجهاد است جهاد است جهاد عید میلاد جـواد است جواد است جواد مظهرعفو رحیم است رحیم است رحیم كه كریم ابن كریم است كریم است كریم حبّــذا شـمس ولایـت قـمـرت بخـشیدند بصـر نـوری و نـور بصرت بخـشیدند قرص خورشید به وقت سحرت بخشیدند خـود جـوادی و جـواد دگرت بخـشیدند گشتـه از فیض گلت بیت ولایت گلشن دیــده‌ات باد به دیـدار مــحــمـد روشن این پسر مظـهر حسن احد دادگر است این پسرخلق زمین را و زمان را پدر است این پسر همچو پدر بضعۀ خیر البشر است این پسرازهمه خوبان جهان خوب‌تراست این پسرهستِ رضا هستِ رضا هستِ رضاست همچو قرآنِ محمد به سر دستِ رضاست این جواد است كه جود آمده جود از كرمش خواهد ار جود كند ظرف وجود است كمش جود آرد همه شب سجده به خاك قدمش ماه و خورشید بود گرم طواف حرمش هر طرف روی كند باز مه محفل ماست حرمش كعبه جانها به حجاز دل ماست حامد خالق و دردانـۀ محمود است این به جمال ازلی شاهد و مشهود است این کنز مخفی ابد را در مقصود است این گوهرهشت سپهر كرم و جود است این صـاحـبان كرم و جـود جـوادش گـویند كعـبـۀ اهـل دل و بـاب مـرادش گـویند ای به هرلحظه دو صد جان وسرم قربانت نیست چـیزیم کـه گویم، هـنرم قـربانت جان چه قابل كه زجان خوب‌ترم قربانت پــدرت گـفـت كه جـان پـدرم قـربـانـت تو به تن روح وبه سر شور وبه دل آرامی رضوی روی، علی خوی و محمد نامی كل هستی چو كف دست به پیش نظرت دو مطیعنـد و غلامنـد، قــضا و قدرت هر كجا پای نهی علم بـود پشت سرت پـور اكـثـم زده زانـوی تـلـمّـذ به برت به خدایی كه تو را داده چنین جاه و مقام تو ولـی نعـمـت مایـی و امـام ابن امام پور هارون ستمگر چو مقام تو شناخت رنگ از چهره،قراراز دل و هوش از سر باخت آتشی بود كه در شعلۀ نـور تو گداخت گوئیا قلب ورا نطق تـو از كار انداخت خـبـری تـازه ز اســرار الـهـی گـفـتـی از هـوا و مه و ابر و یم و ماهی گفتی ای وجـود تو هـمه شـاهـد یـكـتـایی تو قـلـم صنـع كـنـد فـخـر بـه زیـبـایـی تـو مـاه حـیـرت زدۀ حُـسـن تـماشـایـی تو زنده هر مرده دل از فـیض مسیحایی تو رضوی ماه رضا جلوۀ تو در دل ماست دست ما خالی و جود تو همه حاصل ماست كیست تا چون تو به یك قطره دو دریا بدهد به گـدا بـیـشـتر از ثـروت دنـیـا بــدهـد با كلامش هـمـه را شهـد مـصـفا بـدهد حـرز مـــادر را بـر قـاتـل بـابـا بـدهـد ای هماره كرم و جود و عـطا زندۀ تو جود كن جود كه جود است برازندۀ تو مـن كیـم خـاك گـدایان سر كـوی تـوأم خالی ام از همـه و پـر ز هیـاهوی توأم تشنه‌ام تشـنه ولـی تشنه لب جوی توأم میـثم بی سـر و پـایم كه ثـنـا گـوی توأم گرچه قابل نبود دم زدنم وقف شماست قلم و طبع و زبان و سخنم وقف شماست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
با حـضورت سـتاره هـا گـفـتـند نـور در خـانـۀ امـام رضـاست کهکـشان هـا شـبـیـه تـسبـیـحـی دسـتِ دُردانـۀ امـام رضــاست ************** زیر پـایت هـمیـشه جـاری بود مـوج در مـوج دشتـی از دریا بـه خـدا بـا خـداتـر از مـوسـی بی عـصا مـی گـذشـتی از دریـا *************** بـا خـداونـــد هـــم کــلام شـدی علت بُهــت خـاص وعام شدی "کودکـی هـایـتـان بزرگی بود" در همـان کــــودکی امام شدی **************** رزق وروزی شعر دست شماست تا نفـس هسـت زیـر دِیْن توأیم تا جهان هست و تا نفس باقی است ما فـقــط مـحـو کـاظمین توأیم ************** من به لطف نگاهت ای بـاران سـوی مـشـــهـد زیـــاد مـی آیـم دست برروی سـینـه هربار از سـمـت بــاب الـجـــواد مـی آیـم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی علیه‌السلام
بالاتر از این هاست لوایی که تو داری خورشید دمیده ز عبایی که تو داری از بنده نوازی و عطایی که تـو داری آقای جهان است گدایی که تـو داری ما خـاک بخـیـلـیم و شما ابـر سخـایـی محـبـوب شده از کـرمت شغـل گـدایی چون جامه که بر قـامت زیبــا بنـشیند مـهـر تـو به دلـهـای مـصـفّـا بنـشیـند هر کس به دلـش مـهـر تو آقـا بنـشـیند مهـرش به دل حضرت زهـرا بنشیند لطف خود زهراست که ما اهل یقـینیم آن روز دعا کرده که امـروز چـنـینیم تـو آیــنــه داری و کـلام تو گهـر بـار در وصف تو ماندند چه گفتار و چه اشعار حـقا که زلالی و نجـیـبی و نـسب دار بـر شـیـر نـدارد اثـری زوزۀ کـفـتار در عالم از این نکته هزاران اثر افتاد با آل عـلـی هر که در افـتـاد ور افـتاد بیـراهـه نـرفـتیـم اگر هـادی ما اوست ذکــر ولی الله همان جلـوۀ یا هوست چون شیشه عطری که به یک واسطه خوشبوست در چنته ما نیست به جز مرحمت دوست الـعــبـدُ و مـا فـی یــده کـان لـــمــولاه از برکت خورشید کند جلوه گری ماه تو هادی مایی و جهان بی تو سراب است اوصاف تو در آیۀ تطهیر کتاب است تو عشق مدامی ودمت مستی ناب است جـای ولی الله کجا بزم شراب است؟ یک آیه بخوان آتش کـفـرش به یم افتد یک شعر بگو کاخ و سرایش به هم افتد گفتند شـراب و دلت ای ماه کجا رفت از مجـلس بغداد سـوی شام بلا رفت لب پاره شد و نـالۀ زینب به هوا رفت خون از لب شه، روح زجان اُسرا رفت شد مجـلس اغــیـار همان بـزم خـرابه سـوزد دل ما از غـم کـلـثـوم و ربـابه
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام جواد علیه‌السلام
ای دُر نــورانــیِ ده بــحــر نـور وی نـهـمـیـن حجتِ ربّ غـفــور آیــنــۀ قــبـــلــۀ هــفـــتــم: جــواد نـور دل حـجـت هـشــتـم: جــواد کـنــیـۀ زیـبـای تـو ابـن الــرضـا مـحــمــدی یـا عـلـی مـرتــضـی؟ کـعـبـۀ ارکان حـرم کـیسـت؟ تـو قــبــلـۀ اربـاب کـرم کـیـسـت؟ تو مـاه رخـت مـصـحـف آیـات حـق واســطـــۀ کــل عــنــایــات حــق دسـت تــو دسـت کــرم کــبــریــا صـحـن و رواقــت حـرم کـبـریـا ارض و سـمـاوات به تو مـتـکـی بــودی امــام هــمــه از کــودکـی عـلـم، بُــوَد نـقـش گــل روی تـو جــود، گــدایـی بـه سـر کوی تـو با سـخـن تـو شـده احـیـای عــلـم هـر نـفـس تـوست مـسیحـای عـلم طــور، تــجـلــی گـه انــــوار تـو نــــور، مـتــاع ســر بــازار تـــو روی خـــدا، روی دل آرای تـــو چـشـم رضـا، محـو تـمـاشـای تو تــو پـســر فــاطـمـه‌ای یـا جـواد! قــبــلـۀ جـان هـمـه‌ای یـا جــواد! زادۀ اکــثــم ز تــو خـجــلـت زده ســیــنـۀ مـأمــون ز تـو آتـشـکـده داده‌ای ای حـجـت پـــروردگـــار پاسخ یـک مسـئله را سـی هـزار مــخــزن عـلـم ازلـی ســیــنـه‌ات عــالَــم اســـرار، در آئـــیــنــه‌ات ظرف وجـود تو پُر از علم غـیب نـور خــدایـی و مــبــرا ز عـیـب طـلـعـت تــو آیــنــۀ روی حــــق عـالم غـیـبـی ولی از سـوی حـق عـالـم دانـش همه پـابـست توست دایـره‌ای بـین کـف دسـت تـوست خلق جهـان را به درت التجاست شـأن شما «وَ مَن اَتا کُم نَجاست» خـیـل مَلَک عاشق تهـلـیل توست وحی خـدا زنـده به تـأویل توست ای ملک و جـن و بـشـر زائـرت وسـعـت مـلـک ازلـی، حــائــرت مــظـهـر الـطـاف خــدای مـجـیـد از کـرم و جــود تـو نـبـوَد بـعـیـد تا چو مـنـی عـقــده ز دل وا کـنم در حــرم قــدس تـو نـجــوا کـنـم خـار اگـر خـار بـود با گـل است زنـده به آب و نـفـس بـلـبـل است "میثم" دلـخـسـته از آنِ شـمـاست گرچه کم از برگ خزان شماست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام جواد علیه‌السلام
بـاز شــبــیـه شـب بــارانـی ام زادۀ دریــایـم و طــوفـانـی ام مـثـل اویـس از قــرن آواره ام در پـی یــاران خـراسـانـی ام عاشـقی ام را همـه فهـمـیـده اند مِـهـر شـده مُهر به پیـشانی ام دست نسیم است سر گیسویش دست خودم نیست پریشانی ام ابروی او نـورٌ عَلی نـور شـد عـاشق این طاق چراغـانی ام داده جنون هستی من را به باد روز نخستی که شـنیـدم جواد می چکـد از کـنج لـبانم شراب خـانه ات آبـاد خـرابم خـراب سنگ تراشی دل سنگم گرفت تیشه زد وساخت ازآن دُرناب شانه زدویکسره دل ریخت ریخت درخم آن گیسوی پرپیچ وتاب به به اگـر دسـت تو افـتـد دلـم فارقم از روز حساب و کتاب جاذبـۀ مـحـض مـرا نـور کن حضرت خورشید به جانم بتاب جـذبـۀ پـیـغـــمبـر اُمّـی جـواد ای به ابـی انت و اُمـی جـواد نیست فـقـط روز مـبادا کـریم هست همه روز و شبم با کریم یاد گرفته است که بر هیچ کس رو نـزند ایـن دلـم، الا کـریم هر چه گـره بیـشتـرم می زنـد می شود این فاصله ها تا کریم خواهش ماجرعه ای از آب بود داد ولـی پـهـنـۀ دریــا کـریـم بس که درِ بسته زدم خـسـته ام باز نـشد هـیـچ در امّـا کـریم در نزده در به روی ام باز کرد باز همین طایـفـه اعجـاز کرد فیض مسیحایی ات عیسی بَرَد دست به دامان تو موسی برد از هـمـه دل می بـرد آقـای مـا بیشتر از حضرت زهرا برد روی پرش لطف کن و پا گذار رتــبـۀ جـبـریـل به بـالا بـرد بـال بـده تا حــرم کـاظمـین ... با نفس وای حـسینم ... حسین مثـل همـیـشـه دم ایـوان طـلا نام تو شـد نـام تو سوگند مـا نـام تو گـفـتم و بـاران گـرفت خیس شد از گریۀ ما صحن ها پنـجـره فـولاد گـره بـاز کـرد از من افـتاده بـه لـطـف شـما مثـل هـمیـشه دم بـاب الجـواد حـاجـت مـا بود که آقـا رضا جـان جـوادت ببـرم کـاظـمین تا کـه بخـوانـیم به پـائـیـن پـا ..."آمـدم ای شـاه پـنـاهـم بـده خـط امـانـی ز گــنـاهــم بـده " وای اگر غصه ی مـادر نبود حـال تو اینـقـدر مکـدر نبـود مثل حسن شدجگرت ریزریز حیف که بالین تو خواهر نبود خوب شد ازحنجره ات خون نریخت حـرمـله در لحظـۀ آخـر نبود شکر خدا پیکرت عریان نشد زیـر سـم اسـب پـریشان نـشد
: امتیاز
|